19ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μαρ 14, 2017 Κινηματογράφος 0

3-12 Μαρτίου 2017

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Τα ντοκιμαντέρ τους προβάλλονται σήμερα στο 19^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Λίγο πριν τις προβολές, έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες, τα πρόσωπα της μέρας, μας μιλούν για τις ταινίες τους:

«The chocolate case», Μπέντε Φόρερ

Τα παιδιά με απασχολούν, και όχι μόνο αυτά που εργάζονται στις φυτείες κακάο. Υπάρχουν πολλά παιδιά στον κόσμο που δουλεύουν σε μεγάλο βαθμό σε διάφορες βιομηχανίες. Ευελπιστώ ότι οι μεγάλες εταιρείες που ευθύνονται για αυτό, θα ξυπνήσουν και θα αναθεωρήσουν τον τρόπο που είναι οργανωμένες αυτή τη στιγμή. Προς το παρόν, όλο το σύστημα είναι άνισα κατανεμημένο, γι’ αυτό και χρειάζεται να αλλάξει δομικά, προκειμένου να γίνει κάτι για την φτώχεια.

«Rumble: the Indians who rocked the world», Κάθριν Μπέινμπριτζ, Αλφόνσο Μαϊοράνα

Ήταν μία εξαιρετικά συγκινητική εμπειρία να δοθεί επιτέλους στους ιθαγενείς Αμερικανούς η θέση που τους αξίζει στην αμερικανική λαϊκή μουσική. Είχαν μία βαθιά και ευρεία επιρροή σε πολλά είδη μουσικής όπως η μπλουζ, η τζαζ, η ροκ, η φολκ, η πανκ, η μεταλ και η ραπ, ώστε μπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει πόσο ουσιαστική ήταν η συμβολή τους. Ως κινηματογραφιστές, ήταν ένα σπάνιο ταξίδι για να επανασυνδεθούμε με την ίδια την ιστορία μας, αυτή της Βορείου Αμερικής μέσω της μουσικής και ακόμα περισσότερο μέσα από τα μάτια των ιθαγενών. Όλοι γνωρίζουμε για την αφρικανική και ευρωπαϊκή επιρροή στη μουσική, αλλά μέσω του RUMBLE ρίχνουμε φως στους ανθρώπους που βρίσκονταν ήδη εδώ, τους ιθαγενείς.

«Whose country?», Μοχάμεντ Σιάμ

Ήταν δύσκολο να έχω αυτό το οικογενειακό παρελθόν και αυτό το διττό συναίσθημα σε κάθε μου βήμα. Ένιωθα ότι βιώνω μία προσωπική εμπειρία όσο ανακάλυπτα αυτό τον κλειστό κύκλο για τον οποίο πάντα άκουγα ή είχα αποτραπεί από το να γνωρίσω. Επίσης, η ιδέα του να έχω απέναντί μου έναν αστυνομικό, έναν χαρακτήρα αντίθετο του πατέρα μου, αλλά που να αντιπροσωπεύει παρ’ όλα αυτά την εξουσία, τη γενιά και τον κύκλο του, ήταν μία αποκάλυψη για μένα.

«Theater of life», Πίτερ Σβάτεκ

Τι είναι σπίτι για έναν άστεγο ή για έναν πολιτικό πρόσφυγα; Ο Μάσσιμο εξηγεί ότι οι σεφ δεν μπορούν να μαγειρεύουν πια μόνο για την ελίτ αγνοώντας τα ηθικά ζητήματα επισιτισμού του πλανήτη. Αυτά τα ερωτήματα διαχειρίζεται η ταινία. Το Refettorio μετατράπηκε σε σπίτι. Ήταν μαγευτικό κ όμορφο να βλέπει κανείς σπουδαίους σεφ να μεταμορφώνουν πεταμένο φαγητό σε πεντανόστιμα γεύματα. Αλλά θέλαμε και κάτι παραπάνω. Να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που εξυπηρετούσε το Refettorio. Ποιοι είναι; Ποια είναι η ζωή τους; Τι τους συνέβη στο Refettorio; Και μέσα από τα μάτια τους να θίξουμε κάποια σημαντικά ερωτήματα ηθικής τάξης. Η ταινία είναι, ελπίζω,  μία ζεστή, ανθρώπινη και συμπονετική ματιά στο Refettorio

«Αλέξανδρος Βέλιος: η τελευταία απόφαση», Αντώνης Τολάκης

Η ταινία Αλέξανδρος Βέλιος:  Η τελευταία απόφαση διερευνά τα όρια της ηθικής μας απέναντι στον αναπότρεπτο θάνατο. Θέτει τα διλήμματα για το δικαίωμα στην ευθανασία ανοίγοντας έναν δημόσιο διάλογο για την αξιοπρέπεια του ατόμου, την ελεύθερη βούληση και τη δημοκρατία. Γιατί κατά βάθος  η διαχείριση της  ύπαρξης μας εδράζεται στο πεδίο της συλλογικής ευθύνης.

«A hole in the head», Ρόμπερτ Κίρχοφ

Πρόκειται για μία ταινία για τη μνήμη, για ζωντανούς ανθρώπους που ζουν στις μέρες μας, αλλά είναι κυνηγημένοι από τις μνήμες τους. Και η πράξη της  λήθης μας κυνηγά. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πράγματα που δεν ξεχνιούνται. Πόσο μάλλον όταν τα σημάδια στο σώμα σου στο υπενθυμίζουν διαρκώς.

Γιάννης Φραγκούλης

• Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης