19ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μαρ 05, 2017 Κινηματογράφος 0

3-12 Μαρτίου 2017

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Τα ντοκιμαντέρ τους προβάλλονται σήμερα στο 19^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Λίγο πριν τις προβολές, Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες, τα πρόσωπα της μέρας, μας μιλούν για τις ταινίες τους:

«John Berger οr The Art οf Looking», της Κορντέλια Ντβόρακ

«Με τον John Berger πάντα νιώθεις σαν να περνάς τα σύνορα· ο ίδιος ήταν ένα είδος διαβάτη.. Ο Γκογκέν έλεγε: «Δεν μπορείς να αγοράσεις τα μάτια!». Ναι, αλλά μπορείς να τα μοιραστείς ή να τα ακονίσεις… Υπήρξαμε όλοι μας τυχεροί που ο John Berger μας δάνεισε τα μάτια του και όξυνε την όρασή μας με τόση επιμονή και γενναιοδωρία».

«Dil Leyla», της Ασλέ Εζαρσλάν

«Οι άνθρωποι στην Τουρκία γνωρίζουν πολλά για το κουρδικό ζήτημα. Οπότε θα ήταν μάλλον πιο επικριτικοί προς τις φιλοδοξίες της Λεϊλά να αλλάξει την πόλη φυτεύοντας δέντρα. Ίσως γνωρίζουν ότι είναι μία ψευδαίσθηση να θέλεις να αλλάξεις κάτι σε έναν τόπο όπου υπάρχει σύγκρουση εδώ και 40 χρόνια».

«Shashamane», της Τζούλια Αμάτι

«Όπως λέει ένας χαρακτήρας στο ντοκιμαντέρ: «Ήμασταν οι μόνοι που κακοποιήθηκαν πραγματικά και δολοφονήθηκαν σα να ήμασταν μία φυλή απόκληρων. Ακόμη και τώρα, η αστυνομία συλλαμβάνει μαύρους». Νομίζω πως η ιστορία στο Shashamane της Αιθιοπίας είναι μια μαρτυρία του πώς τα κοινωνικά σημάδια σκλαβιάς και διακρίσεων εξακολουθούν να παίζουν κρίσιμο ρόλο στην κοινωνία σήμερα».

«Αγιορείτικη μαγειρική ληρονομιά», του Χρήστου Ματζώνα

«Αυτό που κρατάω περισσότερο από τα γυρίσματα στο Άγιο Όρος, είναι η απόλυτη ηρεμία των μοναχών, μία ηρεμία που μεταδόθηκε και σε μας, κι η οποία οφείλεται στον τρόπο τους να βιώνουν το χρόνο. Χάρη σε μία αντίληψη κυκλική, βασισμένη στην επανάληψη των τελετουργικών τους, οι άνθρωποι αυτοί έχουν νικήσει το άγχος που μαστίζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής μας, τον εγκλωβισμένο στη γραμμική αίσθηση του χρόνου.»

«Μέρες της Λίμνης», της Πανδώρας Μουρίκη

«Προκειμένου να αποκαταστήσει την επαφή του με τη φύση, ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει να έχει πιο συχνή επαφή μαζί της, να ξεφύγει λίγο από την προσκόλλησή του στο αστικό περιβάλλον. Οι παρατημένοι βιότοποι, που συντηρούνται κατά κύριο λόγο πλέον από ανθρώπους με μεράκι για το περιβάλλον, πρέπει να ξαναγίνουν βασικό αντικείμενο ενδιαφέροντος για περισσότερους.»

«Greek animal rescue», του Μενέλαου Καραμαγγιώλη

«Τα greekies είναι αδέσποτα σκυλιά που απέκτησαν όνομα και εθνικότητα όταν τα ανακάλυψαν παρατημένα φιλόζωοι εθελοντές. Ενώ θεωρίες συνωμοσίας στην Ελλάδα πιστεύουν πως αυτά τα αδέσποτα καταλήγουν πειραματόζωα, στο διαδίκτυο οι φωτογραφίες της νέας ευτυχισμένης ζωής τους αποδεικνύουν το αντίθετο: οι ανάδοχες οικογένειες που τα υιοθέτησαν μιλάνε για ζώα που είναι πιο έξυπνα, πιο ευέλικτα, που δείχνουν αξιοθαύμαστη ευγνωμοσύνη ενώ φέρουν εμφανή τα σημάδια της προηγούμενης ζωής τους -πολλά είναι ακρωτηριασμένα και παραμορφωμένα».

«Beatbox και αερόφωνα: Νίκος Δημηνάκης», της Τζίνας Γεωργιάδου

«Ο τρόπος που εντάσσεται στην τεχνική του beatbox, η χρήση των αερόφωνων ή η αξιοποίηση των σωλήνων ύδρευσης, που γίνονται πρωτότυπα μουσικά όργανα, κάνουν το εγχείρημα του Νίκου Δημηνάκη, εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αυτή η ιδιαίτερα επιτυχημένη προσπάθεια πειραματισμού που διευρύνει τις δυνατότητες του beatbox, οφείλει τα μέγιστα στην κλασσική μουσική παιδεία του Νίκου Δημηνάκη».

«Eyes οf exodus», της Alexandra Liveris

«Στην εποχή που είμαστε κορεσμένοι από τις ειδήσεις των ΜΜΕ για την μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη, το ντοκιμαντέρ φανερώνει μία πολύ ειλικρινή σχέση ανάμεσα τους ντόπιους κατοίκους και τους πρόσφυγες και εξανθρωπίζει τη συλλογική τους προσπάθεια να αντεπεξέλθουν μαζί σε μία τραυματική αλλαγή σε παγκόσμια κλίμακα».

«Πορτραίτο του πατέρα σε καιρό πολέμου», του Τίμωνα Κουλμάση

«Αποσπάσματα ενός ψηφιδωτού που κάνει τις ζωές μέσα στα σκοτάδια αυτών των ανθρώπων, της Νέλλης, του Fahrner, του πατέρα μου, να λάμψουν φευγαλέα μία ακόμη  φορά όπως το χλωμό φως των αστεριών στον έρημο ουρανό του χρόνου».

Γιάννης Φραγκούλης

• Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης