Ιαν 18, 2018 Αλφαβητικός κατάλογος ταινιών που έχει γίνει κριτική, Κριτικές ταινιών 0
του Γιάννη Φραγκούλη
Στις 18/1/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Η απαγωγή και η δολοφονία της κόρης της Μίλντρεντ είναι η αφορμή για να δούμε το αμερικάνικο κοινωνικό τοπίο έτσι όπως είναι, τη βία και το παράλογο, το μηδενισμό και την απαξίωση, την αγάπη και την άρνηση της φιλίας, σε ένα κινηματογραφικό ψυχογράφημα που «πλέει» ανάμεσα στα κινηματογραφικά είδη, προσφέρει την ευκαιρία στο θεατή να μπει μέσα σε αυτό και, κατόπιν, να το δει «αντικειμενικά».
Ζωή και θάνατος, παράδεισος και κόλαση, καταδίκη και λύτρωση σε αυτή την πολύ γοητευτική και, με έκπληξη, πολλά υποσχόμενη τραγοκωμωδία από το Βρετανό σκηνοθέτη και σεναριογράφο, το Martin McDonagh. Το δέσιμο με το αίσθημα της δικαιοσύνης πέρα από το νόμο, με το έγκλημα και την εκδίκηση, στη δεύτερη αμερικάνικη ταινία του McDonagh, μας δίνουν μία ιστορία μιας μητέρας που εκφράζει το παράπονό της και ντροπιάζει ένα δικηγόρο, ο οποίος αποτυγχάνει να βάλει στη φυλακή το δολοφόνο της κόρης της.
Το κωμικό δεν υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά, όπως στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους «Αποστολή στην Μπριζ» (2008), εστιάζει στο αίσθημα του αισχρού, προκαλεί το γέλιο, τα χαχανητά και το άγχος στις συνθήκες που δεν είναι τόσο αποδεκτές. Πιο σημαντικό είναι ότι δείχνει τον αναρχικό μηδενισμό, μέσα από την αφήγησή του μέσα από το σφυροκόπημα της τοξικής δύναμης της οργής. Όταν οι χαρακτήρες προσπαθούν με όλες τους τι δυνάμεις να βάλουν τάξη σε όλο αυτό το χάος, όπου ο θυμός δίνει τη θέση του σε μεγαλύτερο θυμό και η αγάπη μπορεί να μας ηρεμήσει, αυτό τότε φαίνεται λιγότερο σαν ένα ανέκδοτο και περισσότερο σα μία παράξενη αποστολή για δικαιοσύνη.
Επτά μήνες μετά την απαγωγή και τη δολοφονία της κόρης της, Άνγκελα, η Μίλντρεντ γεμίζει τον κόσμο με σαρκαστικές ανακοινώσεις σχετικά με τον αρχηγό της αστυνομίας, Γουίλεμπι, που αφορούσαν την αποτυχία του να πιάσει τους δράστες. Πιστεύει ότι η αστυνομία του Έμπινγκ είναι πολύ απασχολημένη με το να κυνηγά μαυροδιάβολους, παρά να διαλευκάνει ένα έγκλημα. Οι αστυνομικοί ειρωνεύεται αυτή τη θέση της.
Ανάμεσα σε αυτές τις καρικατουρίστικες φιγούρες, η ζωή στο Έμπινγκ είναι πολύ περίπλοκη και δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα στους κατοίκους του. Ο Ρεντ διαβάζει με προσοχή το μυθιστόρημά του, ο Γουίλεμπι διερευνά την ηθική του και η Μίλντρεντ έχει τους δαίμονές της που τη βασανίζουν, την κάνουν να είναι μηδενίστρια, να μην ενδιαφέρεται πλέον για τους άλλους, ειδικά τους συμπολίτες της, να αρνείται κάθε έννοια του Θεού.
Η μαγική παραβολή που η ταινία θέλει να κάνει υποστηρίζεται και από τη μουσική, η οποία θα μας θυμίσει το «Psycho», όπως και κάποιες σκηνές, ειδικά αυτές που έχουν να κάνουν με τη Μίλντρεντ. Άλλες σκηνές και ο τόνος της ταινίας θα μας φέρουν σε ψυχολογικά θρίλερ, όπως το «Seven Psychopaths». Ακόμη το στοιχείο του ρατσισμού που υπονοείται, οι δραστηριότητες των πολέμιων των έγχρωμων, η λάμψη του μαχαιριού, τοποθετούν την αφήγηση της ταινίας ανάμεσα στο κωμικό και τον τρόμο, στην αντάρα και τη μελαγχολία.
Ενώ το σενάριο περιέχει κανιβαλιστικά στοιχεία, άτομα με παράξενες ψυχοσυνθέσεις, η εξαιρετική ομάδα των ηθοποιών διασφαλίζει το βάθος των χαρακτήρων. Οι Amanda Warren και Darrell Britt-Gibson δουλεύουν υπέροχα με μικρούς αλλά σημαντικούς ρόλους που υποστηρίζουν το χαρακτήρα της Μίλντρεντ και προσδιορίζουν περισσότερο την ατμόσφαιρα της πόλης, ενώ ο Clarke Peters δίνει τη σοβαρότητα που πρέπει σε έναν αστυνομικό διευθυντή, δείχνοντας το κοντόφθαλμο βλέμμα που χαρακτηρίζει τους δημόσιους λειτουργούς, ο Peter Dinklage βγάζει πάθος στο ρόλο του πωλητή αυτοκινήτων, ενώ η Abbie Cornish και ο John Hawkes πηγαίνουν παραπέρα από την απλή υποστήριξη στους κύριους ρόλους.
Στη Frances McDormand , τη στοϊκή και χωρίς αισθήματα Μίλντρεντ, που είναι πάντα έτοιμη για δράση, θα βρούμε αυτό το όχημα που θα τραβήξει όλους τους χαρακτήρες, κάτι που θα μας θυμίσει τη «Fargo». Οι διάλογοι του McDonagh είναι κοφτοί και αιχμηροί, η McDormand έχει την ικανότητα να δίνει δύναμη σε στιγμές σιωπής. Αυτό μπορούμε να το δούμε σε σκηνές που το σώμα της και οι κινήσεις του δημιουργούν ένταση και ερωτηματικά για το τι θα ακολουθήσει και πως, φτιάχνοντας ένα ψυχολογικό τοπίο όπου θα γεννηθεί η αγωνία του θρίλερ, η οποία ποτέ δε θα αναπτυχθεί τόσο ώστε η ταινία να είναι μία αμιγώς ταινία τρόμου.
Ο κάθε χαρακτήρας λειτουργεί έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση της εγκατάλειψης και της καταστροφής, αφήνοντας όμως το τέλος ανοιχτό για κάθε προσδοκία. Ο McDonagh παίζει με τα διάφορα είδη κινηματογράφου, ελίσσεται ανάμεσά τους, παίρνει δύναμη για να κάνει μία βαθιά κριτική στην αμερικάνικη κοινωνία, σε αυτούς που τη διοικούν, στις αντιλήψεις που υπάρχουν, στη βία μεταξύ των ανθρώπων και στις ψυχωτικές καταστάσεις που εγγράφονται στο κοινωνικό τοπίο των ΗΠΑ. Λείπει -και καλά κάνει- ο διδακτισμός, καλεί το θεατή να πάρει θέση και να τοποθετηθεί πρώτα μέσα και μετά έξω από αυτό το ψυχόδραμα για να δομήσει την ιδεολογική του θέση.
Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)
Σκηνοθεσία: Martin McDonagh
Σενάριο: Martin McDonagh
Φωτογραφία: Ben Davis
Μοντάζ: John Gregory
Μουσική: Carter Burwell
Παραγωγοί: Graham Broadbent, Peter Czernin, Ben Knight, Martin McDonagh
Παίζουν: Frances McDormand (Μίλντρεντ), Caleb Landry Jones (Ρεντ), Kerry Condon (Πάμελα), Sam Rockwell (Ντίξον), Alejandro Barrios (λατινοαμερικάνος), Jason Redford (λατινοαμερικάνος), Darrell Britt-Gibson (Τζέρομ), Woody Harrelson (Γουίλεμπι), Abbie Cornish (Αν)
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Αγγλία
Έτος παραγωγής: 2017
Γλώσσα: αγγλικά
Διάρκεια: 115΄
Είδος: δράμα, έγκλημα
Ημερομηνία εξόδου: 18/1/2018
Εταιρεία διανομής: Odeon.
Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.
Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.
Οκτ 12, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μαΐ 28, 2014 2
Μαρ 08, 2014 2
Ιαν 06, 2014 1
Δεκ 01, 2013 1
Φεβ 21, 2019 0
Φεβ 11, 2019 0
Φεβ 11, 2019 0
Φεβ 04, 2019 0
Φεβ 02, 2019 0
4 έτη ago