41ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΑΡΑΔΟΣΗ ANDREW HORTON
MASTER CLASS ANDREW HORTON
του Γιάννη Φραγκούλη
Mία μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν τον βραβευμένο Αμερικανό σεναριογράφο Andrew Horton είχαν σήμερα το πρωί οι νεαροί κινηματογραφιστές και το σινεφίλ κοινό του 41ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ, έδωσε μάστερκλας με τίτλο «Δημιουργώντας αξέχαστους χαρακτήρες για ένα διεθνές κοινό».
Ο Horton είναι συγγραφέας τριάντα βιβλίων για τον κινηματογράφο και το σενάριο (ανάμεσά τους το «Writing the character-centered screenplay») που θεωρούνται πολύτιμα εργαλεία για τους υποψήφιους σεναριογράφους, ενώ οι ταινίες του περιλαμβάνουν την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπραντ Πιτ «Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου» (1988).
Προικισμένος ομιλητής και δάσκαλος, και ένας πραγματικός σώοουμαν επί σκηνής, ο Χόρτον, με τη βοήθεια επιλεγμένων αποσπασμάτων από διάσημες ταινίες αλλά και από low budget διαμαντάκια, έδωσε πολύτιμες σεναριακές συμβουλές στους κινηματογραφιστές.
Όπως είπε, δεν είναι τυχαίο πως στην Αμερική ο μέσος Αμερικάνος πηγαίνει σινεμά μόλις 2 φορές το χρόνο, ενώ ένα απλοϊκό βιντεάκι στο youtube μπορεί να κάνει πάνω από 800 εκατομμύρια views.
Μιλώντας για την τεχνική και σημασία του pitching εξήγησε πως είναι παρόμοια με την λογική του τρέιλερ μιας ταινίας. «Και στις δύο περιπτώσεις έχεις 1-2 λεπτά να προσελκύσεις το ενδιαφέρον για την ταινία σου», υπογράμμισε.
Ο Αντριου Χόρτον συμβούλευσε τους μικρομηκάδες να εξασκηθούν με όλα τα είδη του σινεμά (μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, μικρού μήκους ταινία), και να μην ξεχνούν ποτέ τα δύο συστατικά ενός καλού σεναρίου που ο ίδιος θεωρεί προϋπόθεση επιτυχίας για μία ταινία: το σασπένς και την έκπληξη. «Αυτά τα δύο συστατικά, αν το καλοσκεφτείτε, χαρακτηρίζουν άλλωστε και τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας».
Ο Αντριου Χόρτον είναι φίλος της Ελλάδας, την οποία επισκέπτεται σχεδόν 50 χρόνια. Στους φίλους του συγκαταλεγόταν η Μελίνα Μερκούρη και ο Μιχάλης Κακογιάννης, αλλά και σήμερα διατηρεί φιλικές σχέσεις με νεότερους καλλιτέχνες όπως ο Ρένος Χαραλαμπίδης.
Τους μικρομηκάδες συμβούλεψε μεταξύ άλλων, να πειραματίζονται με τα είδη, και να μην φοβούνται ενίοτε να τα μπλέκουν. Επίσης τους σύστησε να προσέχουν τους συνεργάτες τους: «Στο επάγγελμα αυτό θα γνωρίσετε και τρελούς -και πρέπει πάντα να βάζετε τα όριά σας».
«Ένας κινηματογραφιστής πολύ συχνά έρχεται αντιμέτωπος με -συχνά αντιφατικά- ηθικά διλήμματα» προσέθεσε. Υποστήριξε πως «ένας ενδιαφέρων χαρακτήρας δεν είναι μονοδιάστατος» και σύστησε στους επίδοξους σεναριογράφους να αποφεύγουν τα κλισέ και να τολμούν, φέρνοντας σαν παράδειγμα έναν Ινδιάνο σκηνοθέτη ο οποίος έφτασε στο Φεστιβάλ του Σάντανς με μια ιστορία αγάπης που είχε ως ήρωα έναν ετοιμοθάνατο ηλικιωμένο άντρα.
«Μην διστάζετε να γράψετε μια ιστορία που σας απασχολεί έντονα» τόνισε, λέγοντας πως δεν είναι καθόλου λίγες οι περιπτώσεις χαμηλού προϋπολογισμού ταινιών, όπως το «Γάμος α λα ελληνικά», που, χωρίς να το περιμένει κανείς, έσπασαν τα ταμεία. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η ταινία «Rich, crazy Asians», που αυτόν τον καιρό έχει συναρπάσει τους Αμερικάνους. Κάποιοι αμφέβαλλαν πως μία ταινία χωρίς λευκούς, μόνο με Ασιάτες, θα πετύχαινε, «όμως να που γίνεται…».
«Μην κάνετε κατάχρηση των μονολόγων για να εξηγήσετε το παρελθόν του ήρωά σας», συμβούλεψε, ενώ σύστησε στους σεναριογράφους να «αφουγκράζονται» απρόσμενα θέματα, φέρνοντας ως παράδειγμα το ημίωρο ντοκιμαντέρ για την οργάνωση «Laugther without borders» («Γέλιο χωρίς σύνορα), το οποίο παρακολούθησε τέσσερις σουηδούς κλόουν, μέλη της διεθνούς οργάνωσης «Κλόουν χωρίς σύνορα» που βρέθηκαν σε καταυλισμό προσφύγων στη Θεσσαλονίκη για να προσφέρουν λίγη χαρά στα προσφυγάκια…
Κλείνοντας μίλησε για τη σημασία που έχει το απρόσμενο τέλος σε μία ιστορία, και έφερε ως παράδειγμα την «Καζαμπλάνκα». «Όλοι νομίζαμε πως το ζευγάρι Μπόγκαρτ-Μπέργκμαν θα κατέληγαν μαζί, όμως τελικά πήραν ξεχωριστούς δρόμους. Ποιος μπορεί να το ξεχάσει αυτό;».
